a co jest pod spodem? (to nie atak, naprawde sie pytam) bo nie widze tam zadnego drugiego dna. mnie umeczyl ten film -jest kostyczny, manieryczny i pretensjonalny. lelouch posługuje się schematami i wyjatkowo ogranymi rozwiązaniami fabularnymi, a budowanie 'glebi' polega jeno na nawarstwianiu wątków i komplikowaniu intrygi (zreszta wyjatkowo niezręcznym). aktorzy francuscy sa sztuczni do bólu i mowia koszmarna angielszczyzna,nie tylko do glownego bohatera (co jest zrozumiale), ale rowniez miedzy soba, co brzmi wprost idiotycznie.
fakt, ze patricia kass do zludzenia przypomina jack'a palance, rowniez nie ulatwil odbioru;)

wytrwalam do konca li tylko ze wzgledu na to, ze gdzies w polowie, pojawia sie claudia cardinalle, jedyna z krwi i kosci istota w tym zgromadzeniu zywych trupow.

pod spodem jest unikalność, klimat, który trzeba poczuć. no może nie tyle trzeba, co można :)
taka sentymentalna podróż, odpłynąć do innego, nie do końca realnego świata :)
jak się tego nie poczuje, to nie ma nic.
co nie znaczy jeszcze oczywiście żeby ktoś się miał czuć lepszym a ktoś inny gorszym widzem. wiadomo nie każdemu moze film przypasować.

niestety,jak juz wspomnialam powyżej, odplynąć mi nie pozwoliły drętwe dialogi i wynikajaca z tego bardzo marna gra prawie wszystkich aktorow.. aczkolwiek sa perelki: np.przesmieszna scena z ironsem wystepujacym in disguise jako dziecię kwiat, albo kiedy wplywa jachtem do marokanskiego (czy tunezyjskiego) portu przy akompaniamencie 'if you go away' w przepieknym wykonaniu kass, i moze by sie cos jeszcze znalazlo...